De kerngedachte is dat het synodaal proces een goede stap is om van onderuit in de Kerk te beluisteren naar ‘wat het volk denkt en zegt’, maar tegelijk blijven de aansturing en de besluitvormingen onder toezicht van de bisschoppen. Wordt op deze wijze ‘wat het volk zegt’ wel echt beluisterd en kan het wel van invloed zijn op het beleid in de Kerk. Denken we hierbij maar aan de rol van de vrouw in de Kerk, het celibaat, het thema van de genderdiversiteit, de keuze van de bisschoppen, de morele kwesties zoals de huwelijksmoraal, abortus en euthanasie, het aanleunen bij politieke overheden …